Memleketimden insan manzaraları ”Nallıhanlı Berber Durmuş”

Memleketimden insan manzaraları ‘‘Nallıhanlı Berber Durmuş”… Eskiden her şeyin okulu yoktu. Usta çırak ilişkisi içerisinde sanat öğrenilir, kişi zanaatkar olurdu. Berber Durmuş’un dükkanı da lisans seviyesinde eğitim veren bir kurum gibi çalışırdı.

Pek çok kişi çocuğun elinden tutup, eti senin kemiği benim deyip berber Durmuş’a teslim etmiştir. İlçede pek çok berber, Berber Durmuş’un çırağıdır.

Anayasa bir kere çiğnense bir şey olmaz, Anayasa‘nın verdiği kararlara saygı duymuyorum ve uymuyorum denilen ülkemizde, Berber Durmuş’un dükkanına giren her müşteriye, çıraklardan biri mutlaka berberlerin anayasanı okurdu. Her müşteri tıraş olmadan önde hakkının ne olduğunu mutlaka bilirdi. Özal ”r” harfini hep yutardı.

Berber Durmuş orta boylu, esmer tenli, dalgalı saçlı, yumuşak kadife gibi sesli, Orhan Gencebay gibi bir insandı.

Gücü, zanaatında saklı

Sermayesi dili bir emekçi, dükkanında en az 8 koltuk olurdu. Büyük bir duvar panosu vardı. Panoda ilçede ölen ya da yaşayan bütün erkeklerin resimleri olurdu. Müşteri olarak gelen kim olursa olsun, panoda mutlaka bir tanıdığı olurdu.

Dedesi, babası, amcası, dayısı… Panoya baktığında şu rahmetli ne iyi insandı, öleli kaç sene oldu ne çabukta zaman geçiyor diye andığın bir kişi çıkardı.

Berber Durmuş insanın ruhunu bilir, müşteriye göre nabız verirdi. Dükkanın önünden geçsen kendine berber koltuğunda bulurdun. Köçek Mehmet geçse kendisine çiftetelli oynarken dükkanın içinde, cami hocası geçse ilahi okuyarak bir çırağın koltuğunda kendine bulurdu.

İlçenin ne kadar delisi varsa mutlaka birisi dükkanda tıraş olurken görürsün. Çırağı çok olduğu için ilçenin delileri çırakların uygulama sahaları idi. Bu sayede tüm deliler tıraş olmuşta olurdu.

Ama en büyük özelliği çok güzel oyun oynaması idi. O zaman bile Tarkan’ın zilleri gibi Berber Durmuş’un Zilleri vardı. Meydana bir çıktımı ,meydanı ağlatır, insanları mest ederdi, kecere gibi dönerdi. Hele bir Cezayir oynaması yok mu.

Cezayir’inin harmanları savrulur, Savruldukça sarıda buğday ayrılır, Cezayiiiiiir. Sokakları mermer taşlı! Güzelleri kalem kaşlı Cezayiiiiiiir…